Winst voelt aan als verlies.

Vandaag, 8 oktober, stond de wedstrijd tegen MZC’11 op de  agenda. Was wel een vroegertje. Vertrek bij de Boys stond gepland om 08.00 uur. Op zowel de heen als terugweg hebben we van de omliggende polders kunnen genieten. Kruispunt op onze route naar Zierikzee was volledig gestremd ivm wegwerkzaamheden.

We speelden op het hoofdveld, dus werd het kunstgras.

Als vlagger had Frank zich aangemeld en de gelegenheidstrainer was Anrico.

De Boys gingen er fel op en dit resulteerde in een overwicht waar MZC geen raad mee wist. Slecht een enkele keer kwamen ze over het middenveld en daar waren ze de bal weer vlug kwijt.

Het waren dan ook de Boys die op voorsprong kwamen. De 0-1 kwam op naam van Noah die de bal uit de lucht binnenschoot.

Ook Arman kreeg een kans en werd alleen voor de keeper gezet maar schoot hard tegen de keeper.

Niet veel later werd het 0-2 door weer een fraaie van Noah. Finn schoot de bal voor, Arman kopte de bal door en hier stond Noah die de bal binnenschoot. De Boys combineerden goed en speelden MZC van de mat.

Na de rust leek het wel of er een compleet ander elftal op de mat stond. Er werd te gehaast gevoetbald en ook de irritatie nam toe. Deze werden veroorzaakt omdat er nogal overtredingen werden gemaakt bij de tegenpartij en de Boys gingen daar op den duur in mee. Totaal onnodig. De tweede helft was dan ook niet om aan te gluren. Lucas, onze keeper had misschien drie ballen gehad die hij moest oprapen. Daarom ook de titel 0-2 winst voelt aan als verlies. Het had zeker een nulletje of zes moeten zijn.